Hakikatin Zaferi

Hayatta sık sık tanık olduğumuz bir şey var:

Gerçeklerin eninde sonunda gün yüzüne çıkması.

Bunu bazen bir olayın sonucunda, bazen de uzun bir zamanın ardından anlarız.

Ancak o an geldiğinde, herkes hakikatin ağırlığını hisseder.

Bundan bir süre önce, birisi için söylediklerim kulak arkası edilmişti.

Ancak o zaman bu uyarım pek de ciddiye alınmadı.

Belki arkadaşlık bağlarımızın gücüne fazla güveniliyordu, belki de bu ihtimali düşünmek bile rahatsız ediciydi.

Ancak bugün, ne yazık ki, söylediklerimin haklılığıyla yüzleşiyoruz.

İnsan ilişkilerinde, bir kişinin tavır ve davranışları aslında onun karakterine dair ipuçları verir.

Güvensizlik, samimiyetsizlik ya da çıkarcılık gibi özellikler, dikkatle bakıldığında gözden kaçmaz.

O dönemde bu işaretleri gördüğümde, bunu açıkça dile getirmiştim.

Ancak gruptaki genel hava, benim söylediklerimi “fazla kuruntu” ya da “aşırı eleştiri” olarak gördü.

Ancak Hakikatin böyle bir huyu vardır:

Olayların akışında kolayca gözden kaçabilir, hatta bastırılabilir. Ama o hep oradadır ve bir gün yüzeye çıkar.

Hakikatin er ya da geç kendini gösterdiğini bilmek, hepimiz için bir ders niteliğinde.